سیمینارهایی که با موضوع اعتماد به نفس برگزار می شوند، مخاطبان را آنچنان با اعتماد به نفس کاذب بالا می کشند که تصور می کنند واقعا به هدف بزرگی رسیده اند و با این تفکر کاذب بسیاری از داشته های خود را از دست می دهند. به یکباره تصور می کنند که به هدف بزرگی دست یافته اند و قدم در آخرین پله نردبان گذاشته اند. مدتی با این تصور زندگی می کنند و بعدا مثل چشمی که به یکباره در تاریکی قرار می گیرد چیزی نمی بیند کم کم بینایی خود را بدست می آورند و می بینند که اعتماد به نفس کاذب توهمی بیش نبوده است.
واقعا چه نیازی به شرکت در همچین سیمینارهایی است؟ واقعیت را باید دید! برای داشتن اعتماد باید اول به درون خود مراجعه کنید. خودتان و قابلیت های خودتان را بشناسید و بدانید برای چه کاری آفریده شده اید.. فقط همین..وقتی هدفی داشته باشید و برای آن تلاش کنید، خود به خود اعتماد به نفس در شما ایجاد می شود و آن وقت است که از ته دل به خود می بالید و به خود ایمان می آورید.. باید دلیلی برای اعتماد به نفس داشته باشید.. اعتماد به نفس بدون دلیل راسخی که با درک خودتان از جمله "خودت را بشناس!" به آن نرسیده باشید همانند بادکنک سوراخی است که به مرور زمان خالی می شود. در تمام طول دوره این نوع سیمینارها فقط این جمله کوتاه است که به درد شما می خورد.. و اگر شما نتوانید درک خودتان را از این جمله داشته باشید کسی ساعت ها هم در مورد آن برای شما حرف بزند به درد شما نخواهد خورد.